Κατηφείη καί ὄνειδος. Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι νεκροί. Αποκλίνουσες ταφικές πρακτικές στον αρχαίο ελληνικό κόσμο: μεταξύ νομιζομένων και στέρησης της ταφής

Το βιβλίο είναι μια αρχαιογνωστική έρευνα για τους «ταπεινωμένους και καταφρονεμένους νεκρούς» της ελληνικής αρχαιότητας: τα παραπεταμένα, μαζικά και ανώνυμα θύματα των φυσικών καταστροφών, πανδημιών και πολεμικών εχθροπραξιών, τα λογής κοινωνικά «απορρίμματα» στα πηγάδια των Αγορών των ελληνιστικών πόλεων, τους δεσμώτες και τους εκτελεσθέντες καταδίκους, αλλά και για τα μνησίκακα φαντάσματα των κοινωνικά ανολοκλήρωτων νεκρών. Οι αρνητικές ενδείξεις που εντοπίζονται στο αρχαιολογικό αποτύπωμα των ταφικών καταλοίπων ως αποκλίσεις από την κανονικότητα (βιασύνη και ανωνυμία στην ταφή, ασυνήθιστοι χώροι ταφής, απουσία σεβασμού στο λείψανο) εξετάζονται και συσχετίζονται με βάση τις γραπτές πηγές με τη νοσούσα πόλη και τις ποικίλες κρίσεις της, με τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού και περιθωριοποίησης, καθώς και με τις διάχυτες νεκροφοβικές ανησυχίες προς εκείνους που πέθαναν πρόωρα ή είχαν βίαιο θάνατο. Ένας ανοικτός διάλογος της Κλασικής Αρχαιολογίας με την Αρχαιολογία του Θανάτου, την Κοινωνιολογία, την Ανθρωπολογία και την Εθνολογία, προκειμένου να διερευνηθούν αθέατες και παρασιωπημένες όψεις των κοινωνικών συστημάτων του προχριστιανικού παρελθόντος και πιθανώς υπόγειες γέφυρες με τις διάδοχες χριστιανικές κοινωνίες. Με φόντο τον θάνατο η ζωή αποκτά διαφάνεια και αποκαλύπτει τα μέτρα και τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι βιώνουν και αποτιμούν, ατομικά και συλλογικά, αυτή τη μοναδική εμπειρία τους.